اوری لوبرانی سفیر اسرائیل در ایران
38 بازدید
پس از مئیر عزری، اوری لوبرانی نماینده رژیم صهیونیستی در ایران شد. وی در ۷ اکتبر ۱۹۳۶م/ ۱۳۰۵ش، در حیفا متولد شد. او از دبیرستان مشهور «ری علی» تلآویو در سال ۱۹۴۴ فارغالتحصیل شد و از دانشگاه لندن لیسانس افتخاری گرفت. لوبرانی در سالهای ۱۹۴۴ تا ۱۹۴۸ در [سازمان شبهنظامی و تروریستی] «هاگانا» و «نیروی دفاع اسرائیل» فعالیت کرد. او در ۱۹۵۰ وارد وزارت خارجه اسرائیل شد و در قسمت خاورمیانه فعالیت خود را آغاز کرد. چندی بعد به عنوان منشی یا دبیر خصوصی موشه شارت وزیر امور خارجه انتخاب و طی سالهای ۱۹۵۱ تا ۱۹۵۳ در این سمت فعالیت کرد. در سالهای ۱۹۵۳ تا ۱۹۵۶ در لندن حضور و مأموریت داشت. لوبرانی در خلال سالهای ۱۹۵۷ تا ۱۹۶۱ دستیار مشاور و سپس مشاور نخستوزیر وقت دیوید بنگوریون در امور مربوط به اعراب بود. در سال ۱۹۶۳ پس از استعفای بنگوریون به سمت سفیر در برمه منصوب شد ولی سمتش را به دست نگرفت. او زمان نخستوزیری لوی اشکول معاون مدیرعمومی اداره نخستوزیری بود. در همین دوره و تحت نخستوزیری اشکول به عنوان دبیر سیاسی و مدیر دفتر خصوصی به کار خود ادامه داد. لوبرانی در سال ۱۹۶۵ از سمت خود کنار رفت و از سال ۱۹۶۵ تا ۱۹۶۸ به عنوان سفیر در اوگاندا، رواندا و بروندی فعالیت کرد. او در سالهای ۱۹۶۸ تا ۱۹۷۱ هم به عنوان سفیر در اتیوپی حضور داشت. در دوران مأموریتش در کامپالا، برنامه اسرائیل را در جادادن مستشاران اسرائیلی در ارتش اوگاندا و نیروی هوایی و پلیس اجرا کرد. آنچنان که سفارت آمریکا در اوگاندا، او را به عنوان بهترین فرد آگاه در آن کشور و دوستی با ارزش و همگام ارزیابی کرد. لوبرانی از اواسط سال ۱۹۷۱ در هیأت مدیره صنایع «کور» به عنوان رئیس پروژهها و امور اقتصادی مشترک خارجی بود. این هیأت مدیره سیاست اساسی و اصلی صنایع کور، بزرگترین شرکت صنایع اسرائیل، را تعیین میکرد. اوری لوبرانی از ژوئن ۱۹۷۳م/ خرداد ۱۳۵۲ش، به عنوان سفیر غیررسمی یا نماینده سیاسی اسرائیل، فعالیت خود را در ایران آغاز کرد. ساموئل سگو، مورّخ و روزنامهنگار اسرائیلی درباره مأموریت لوبرانی در تهران چنین میگوید:«تغییر مواضع استراتژیکی مصر و اسرائیل که حتی قبل از جنگ اکتبر(جنگ یوم کیپور) آغاز شده بود، دولت اسرائیل را وادار به ارزیابی مجدد برداشتها و مناسباتش با ایران در پرتو اوضاع جدید کرد. یکی از این موارد، انتصاب اوری لوبرانی به جای مئیر عزری بود که دوازده سال در تهران انجام وظیفه کرده بود».(ایران و اسرائیل در دوران سلطنت پهلوی؛ محمدتقی تقیپور؛ مؤسسه مطالعات و پژوهشهای سیاسی؛ صص ۴۹۴ و ۴۹۵)
نظرات