برشی از ترورهای روزانه منافقین در تهران

سازمان مجاهدین خلق که معتقد بود انقلاب اسلامی به دلیل عدم عبور از نظریه‌های کلاسیک انقلاب و پیروزی بدون جنگ چریکی، نیازمند انقلابی مسلحانه از سوی اعضای آن سازمان است، از 21 بهمن 1357 شروع به جمع‌آوری سلاح برای سازمان خود کرد.

30 خرداد 1360، سازمان به این نتیجه رسید که زمان اعلام «فاز مسلحانه» رسیده است و با آشوب مسلحانه در سطح تهران، سعی به شکست انقلاب اسلامی و بازگرداندن بنی‌صدر به قدرت از طریق اسلحه را داشت. نه تنها این اقدام ناکام ماند، کودتای هفتم تیر، راهپیمایی مسلحانه در پنجم مهرماه با شعار تست عنصر اجتماعی و ترورهای متوالی سازمان نیز نتوانست آن ایده را به ثمر برساند.

این اقدامات سازمان در حالی بود که دشمن بعثی نیز از خارج از خاک ایران حمله کرده و تمامیت مرزی کشور در خطر بود.

ماحصل این اقدامات که به سطح ترور مردم عادی رسیده بود، نهادهای نوپای امنیتی را ناگزیر به برخوردی سخت با آنها کرد. و نیمه دوم سال 1360، تهران بارها شاهد تبادل آتش میان اعضای سازمان و نیروهای امنیتی بود. 

اگرچه سازمان در ابتدا سعی می‌کرد حساب خود را از صدام جدا نگه دارد، اما از سال 1364 به مرور واقعیت را آشکار کرد و در نهایت بخشی از ارتش بعثی شد.

آنچه پیش رو دارید، یکی از این دست درگیری‌ها است که 18 آبان 1360 در خیابان یوسف‌آباد تهران رخ داده است. به علت کثرت چنین رخدادهایی، شرحی از این حادثه منتشر نشده است اما تصاویر، خود گویای بسیاری از نکات است.