تصاویری از میرزا کوچک خان جنگلی

در روز ۱۱ آذر ۱۳۰۰ هجری شمسی میرزا یونس مشهور به میرزا کوچک‌خان جنگلی، رهبر نهضت جنگل بعد از چند روز سرگردانی در کوه‌های تالش بر اثر سرما و یخبندان درگذشت.

شهادت میرزا کوچک خان جنگلی، از تلخ‌ترین برگ‌های تاریخ معاصر ایران است؛ روحانی مجاهدی که در مسیر آزادی ایران، جان سپرد و بعد از مرگ نیز از گزند بدخواهان در امان نماند.

هدایت‌الله بهبودی در صفحه 98 کتاب «رضانام تا رضاخان» نوشته است: «میرزا کوچک خان با پذیرش شکست، بی‌آن‌که تسلیم شود، تنها و تنها با یک هم‌رزم آلمانی الاصل به سرنوشتی سرد تن داد و سر بر دامان سرما یخ زد.»

در تصویر سوم که اعضاى شوراى انقلاب حاضرند، گائوک آلمانى که نام مستعار هوشنگ را برگزیده بود، دیده می‌شود.

میرزا کوچک‌خان و دکتر حشمت
دکتر حشمت معتقد بود اگر انقلاب همیشه به دنبال شعارهای تند برود، افتخاری برای خود ذخیره نخواهد کرد. لذا به امان‌نامه دل سپرد تا مذاکره کند اما وعده دیدار با استاروسلسکی، فرمانده انگلوفیل قزاق‌ها تنها بهانه اعدام او بود.

اعضای شورای انقلاب
از چپ به راست: ميرصالح مظفرزاده، گائوك آلمانى (هوشنگ)، كاژانف فرمانده قواى ارتش سرخ، كارگارى تلى (شاپور)، ميرزا كوچك خان، حسن آليانى (معين الرعايا)، كامران آقايف‌
میرزا با انقلاب سرخ در در روزهای آغازین آن مواجه شده بود، روزهایی که هنوز ماهیت آن آشکار نبود. بعد از آنکه واقعیت آنها برملا شد، خطاب به نماینده شوروی نوشت: «به اسم سوسیالیستی حرکاتی را درباره ما مرتکب شدید که سزاوار قشون مستبده نیکلا و قشون سرمایه داری انگلیس است.»