«قصاب فلسطینی‌ها» مُرد

موشه دایان، صهیونیستی که دستانش تا مرفق به خون هزاران کودک و زن و مرد فلسطینی آغشته بود، در شب ۲۵ مهرماه ۱۳۶۰ در یکی از بیمارستان‌های تل‌آویو مرد. دایان تا زمان مرگش، مسئولیت‌های مختلفی را در کشتار فلسطینی‌ها و دیگر اعراب مسلمان منطقه به عهده گرفت. او در قرارداد مشهور «کمپ‌دیوید» جزو طراحان اصلی بود. موشه دایان دو چهره نظامی و سیاسی داشت.

متن زیر برگرفته از مقاله‌ای است که به مناسبت مرگ او در روزنامه جمهوری اسلامی به چاپ رسید:

موشه دایان فارغ‌التحصیل دانشگاه انگلیسی تل‌آویو بود و از سال ۱۹۲۹ به گروه تروریستی «هاگانا» پیوست؛ گروهی که در قتل‌عام هزاران فلسطینی دست داشت. هاگانا راه‌گشای غصب غیرقانونی سرزمین فلسطین و اعمال زور منتهی به اعلام موجودیت دولت اسرائیل شد. در سال ۱۹۴۱ دایان سرپرستی یک گروه جاسوسی در داخل سوریه را به عهده داشت که در عملیات نظامی چشم چپش کور شد و از آن پس، چشم‌بندی به صورت داشت که علامت مشخصه‌اش شد. در سال ۱۹۴۸ در اجرای طرح اعلام موجودیت رژیم صهیونیستی، دایان رئیس ستاد ارتش صهیونیست‌ها بود و در جریان جنگ‌های یک‌ساله ۴۸-۴۹ اعراب و اسرائیل نقش مهمی داشت. دایان از سال ۱۹۵۹ تا ۱۹۶۴ وزیر کشاورزی و از سال ۱۹۶۷ تا ۱۹۷۳ وزیر دفاع اسرائیل بود. او در سال ۱۹۶۷ در جریان اشغال و غصب بخش دیگری از سرزمین فلسطین، حمله به ۲۵ فرودگاه نظامی و غیرنظامی اعراب را قبل از اعلام جنگ طرح‌ریزی کرد، که مشابه این نقشه عیناً در ۳۱ شهریورماه ۱۳۵۹ در حمله به میهن اسلامی ما اجرا شد و چند فرودگاه غیرنظامی و نظامی ایران بدون اعلام جنگ هدف بمب‌افکن‌های ارتش صدام قرار گرفت. در جریان پیروزی صهیونیست‌ها بر اعراب در سال ۱۹۶۷، وی به قهرمان جنگ معروف شد.

مناخیم بگین، سرپرست پیشین تیم‌های تروریستی هاگانا، و نخست‌وزیر وقت اسرائیل، در سال ۱۹۷۷ به دلیل دوستی دیرین با دایان، وی را به عنوان وزیر خارجه کابینه معرفی کرد. او طراح دیپلماسی پنهان‌کاری - سکوت، ایجاد رعب و هراس و کشتار فلسطینی‌ها بود. در قتل رهبران فلسطینی در سراسر دنیا و در بیروت، دایان نقش اساسی داشت و به همین علت به «جلاد خون‌آشام» و «قصاب فلسطینی‌ها» شهرت یافت. دایان تلاش بسیار کرد تا مصر را از دیگر مسلمانان و اعراب جدا کند. موشه دایان مانند اکثر صهیونیست‌ها به آثار عتیقه عشق می‌ورزید، و در جریان چند طرح باستان‌شناسی که به دلیل رسوایی‌های بعدی غیرمجاز شناخته شد، عامل اصلی بود و حتی ظاهراً به پرداخت جریمه نیز محکوم شد. پس از انقلاب اسلامی ایران مدارکی کشف شد که نشان می‌داد جاسوسان رژیم صهیونیستی در ایران و چند مقام رژیم پهلوی، آثار باستانی به یغما رفته ایران را به دایان داده‌اند.

دایان از دوستان نزدیک محمدرضا پهلوی شاه ایران، انور سادات رئیس‌جمهور مصر، ملک‌ حسین شاه اردن، حبیب بورقیبه رئیس‌جمهور تونس و فالانژهای لبنان بود، و چندین بار به طور محرمانه با شاه اردن و شاه مراکش و شاه ایران دیدار و گفتگو کرد. وی در زمان تصدی وزارت خارجه رژیم صهیونیستی، تلاش‌های فراوانی برای ایجاد تفرقه در میان اعراب و سایر مسلمانان به کار برد و تا سال ۱۹۷۹ در این پست بود. او در بهمن‌ماه ۵۷ به هنگام پیروزی انقلاب اسلامی، از انقلاب ایران به عنوان «زلزله در خاورمیانه» و «خطرناک‌ترین ضربه بر رژیم تل‌آویو» یاد کرده و سوگند خورده بود تمامی تلاش خود را برای مقابله و محدود کردن انقلاب اسلامی و جلوگیری از پیروزی کامل آن به کار برد.

رونالد ریگان، رئیس‌جمهور آمریکا، پس از مرگ دایان ضمن تمجید و تجلیل از او گفت: موشه دایان یک سرباز شجاع و یک سیاستمدار بزرگ بود که استراتژی سرسختانه وی، سبب پیروزی او در میدان جنگ و کسب اعتبار و حیثیت در میان دوستان و دشمنانش گردید. ریگان هم‌چنین در بیانیه‌ای، از موشه دایان به عنوان یک نظامی سیاستمدار که «مظهر ارزش‌های ذاتی، حسن‌نیت و درستی»! بود، یاد کرد. وزیر دفاع فرانسه نیز گفت: مرگ ژنرال موشه دایان او را به سختی تکان داده است! او ضمن اشاره به سابقه دراز آشنایی با موشه دایان گفت: در موقعیت‌های متعددی به عنوان یک «دوست» با وی ملاقات کرده است. پطرس غالی، وزیر مشاور در امور خارجی مصر، هم در اظهاراتی عجیب اعلام کرد که موشه دایان شخصیتی سیاسی بود که به امکان هم‌زیستی مسالمت‌آمیز بین اسرائیل و خلق فلسطین قلباً باور داشت!

منبع: روزنامه جمهوری اسلامی؛ ۲۶ مهرماه ۱۳۶۰