20 شهریور 1404
یادگار یک روحانی مردم‌دار
زندگی آیت‌الله مدنی به روایت تصاویر
آیت‌الله سید اسدالله مدنی در آذرشهر به دنیا آمد و در قم و نجف تحصیل کرد. او عالمی بود که دانش و عملش در هم تنیده بود؛ رفتار و تصمیم‌هایش همیشه آگاهانه و منطقی بود و همگان او را «مصداق روحانی کامل» می‌دانستند: «ایشان حقیقتاً یک مصداق بارزی از روحانی کامل بودند. اوّلاً ایشان ملّا بود، عالم بود، فقیه بود. در قم و نجف تحصیلات عالیهٔ فقه و اصول، همچنین معقول کرده بودند و مرد عالمی بود. آگاهانه و از روی معرفت عمل می‌کرد، کار می‌کرد، اقدام می‌کرد. خاصیّت علم در انسان همین است که حرکات او و سکنات او عالمانه است، منطقی است؛ این خصوصیّت در ایشان بود.»[1]
حضورش در حوزه با مبارزه همراه بود. در نجف، علاوه بر تحصیل، با جریان‌های فکری انحرافی و خطوط شبه‌مدرن - مانند کسروی - مقابله می‌کرد.
در همان دوران، باتوجه‌به شرایط کشور و تهدیدات ناشی از نفوذ استعمار و انحراف فکری، به حمایت از جریان عدالت‌خواه نواب صفوی برخاست. برای تأمین منابع حرکت نواب، بخشی از کتاب‌های خود را فروخت و پول آن را در اختیار او قرار داد تا اقدامات عدالت‌خواهانه و ضدفساد نواب عملی شود.
مدنی پس از بازگشت به ایران، مبارزه خود را با روش‌های مختلف ادامه داد؛ از مقابله با فرقه بهائیت در آذرشهر گرفته تا بسیج مردم علیه کارخانه‌های مشروب‌سازی و تبلیغات استعماری. این فعالیت‌ها باعث تبعیدش به همدان شد، اما اراده‌اش برای روشنگری و هدایت مردم هرگز متوقف نشد.
پس از پیروزی انقلاب ۱۳۵۷، آیت‌الله مدنی به‌طور موقت به امامت جمعه همدان منصوب شد تا در حل مشکلات مردم این شهر نیز نقش‌آفرینی کند. او در اولین دوره انتخابات مجلس خبرگان به نمایندگی از همدان راهی مجلس شد و فعالیت‌هایش را در سطح ملی گسترش داد. در ۱۲ آبان ۱۳۵۸، امام خمینی (ره) او را به امامت جمعه تبریز منصوب کردند و از آن زمان، حضورش در مسائل دینی و اجتماعی این شهر و منطقه پررنگ‌تر شد.
سرانجام در ۲۰ شهریور ۱۳۶۰، هنگام اقامه نمازجمعه تبریز، به دست منافقین ترور شد و به جمع شهیدان محراب پیوست. زندگی او، روایت عالم مردمی و مجاهدی است که همواره در مسیر دانش و عدالت گام برداشت.
[1] بیانات رهبر انقلاب در دیدار با اعضای کنگره بزرگداشت شهید آیت‌الله مدنی، 12/6/1380